Είχα την πρώτη μου εμπειρία με τη Μισοφωνία όταν άκουσα το τραγούδι Tom’s Diner της Suzanne Vega(https://www.youtube.com/watch?v=FLP6QluMlrg). Δεν μπορούσα να το αντέξω, οι ήχοι των γραμμάτων Δ και Τ ήταν φρικτοί!

Μετά από αυτό, είχα μία παρόμοια εμπειρία με τη γιαγιά μου, όπου οι ήχοι Δ και Τ που έκανε με ενοχλούσαν απίστευτα. Κάλυψα τα αυτιά μου και εκείνη άρχισε να κλαίει γιατί πληγώθηκε. Ένιωσα έναν ακραίο, αυθόρμητο θυμό μέσα μου.

Τώρα, το βιώνω με τη σύζυγό μου, με την οποία είμαστε μαζί εδώ και επτά χρόνια. Το πρόβλημα μαζί της εμφανίστηκε δύο ή τρία χρόνια μετά το γάμο μας. Ο τρόπος που προφέρει τα γράμματα Δ και Τ στις λέξεις με κάνει επιθετικό, ή όταν ρουφάει το ζεστό τσάι που πίνει με ενοχλεί. Έχω τάσεις φυγής, θυμώνω, γίνομαι οξύθυμος αμέσως. Ξύνω το κεφάλι μου, έτσι ώστε οι ήχοι του ξυσίματος να καλύπτουν τους εριστικούς ήχους. Υπάρχουν όμως και άλλοι εριστικοί παράγοντες, π.χ. όταν καθαρίζει το λαιμό της, κάτι που κάνει και ο πατέρας της. Συχνά, σιγοτραγουδάει ασυνείδητα, ασυνάρτητες μελωδίες ή διεισδυτικές. Άλλα ερεθίσματα είναι ο ήχος των χειλιών της όταν ανοίγει το στόμα της πριν βήξει, ή ο τρόπος που δαγκώνει τα μαχαιροπίρουνα όταν τρώει. Όταν ακούω έναν εριστικό ήχο, μου παίρνει ώρες για να το ξεπεράσω. Όταν μου μιλάει και λέει τη λέξη «Ehrenfeld», για παράδειγμα, και ακούω το D στο τέλος, θυμώνω και αναστατώνομαι. Δεν μπορώ να ακούω άλλο, θέλω απλώς να φύγω, να ξεφύγω από εδώ.