Η Μισοφωνία είναι μία σοβαρή και ιδιαίτερη μορφή μειωμένης ανοχής στον ήχο, και δυσφορία στα αυτιά ή ωταλγία, που σχετίζεται με την έκθεση στον ήχο. Ο όρος Μισοφωνία εμφανίστηκε για πρώτη φορά το 2001 σε μία επιστημονική μελέτη των νευροεπιστημόνων Margaret M. Jastreboff και Pawel J. Jastreboff. Στην έρευνα τους, διέκριναν τη Μισοφωνία από τη Φωνοφοβία, μία γνωστή διαταραχή του ήχου με ψυχολογική προέλευση. Η Μισοφωνία, σε αντίθεση με τη Φωνοφοβία, φαίνεται να είναι μία διαταραχή σε νευρολογικό επίπεδο. Τη συγκεκριμένη στιγμή, οι έρευνες και οι μελέτες για τη Μισοφωνία έχουν επιτύχει όχι τελικούς αλλά σημαντικούς στόχους. Το 2017, μία πειραματική μελέτη που διεξήχθη από το Ινστιτούτο Νευροεπιστημών του Πανεπιστημίου του Newcastle με επικεφαλής τον Sukhbinder Kumar (ο οποίος είναι μέλος αυτού του έργου), αποκάλυψε μία φυσική διαφορά στον μετωπιαίο λοβό μεταξύ των εγκεφαλικών ημισφαιρίων των ατόμων με Μισοφωνία, με μεγαλύτερη μυελίνωση στη φαιά ουσία του κοιλιακού προμετωπιαίου φλοιού. Η Μισοφωνία αναγκάζει τα παιδιά, τους ενήλικες, και τους ηλικιωμένους να δυσκολεύονται να διαχειρίζονται τα περιβάλλοντα με δυνατούς ήχους, καθώς και την εργασία και την κοινωνική αλληλεπίδραση. Για να μάθετε περισσότερα για τη Μισοφωνία, επισκεφθείτε την ενότητα μας.