Ο Apurva είναι ένας μαθητής που πάσχει από Μισοφωνία. Διαβάστε την ιστορία του Apurva για τη Μισοφωνία!

Γεια σας! Ονομάζομαι Apurva και έχω Μισοφωνία. Είναι δύσκολο, να είσαι μαθητής λυκείου, αγχωμένος με τις αιτήσεις για το κολέγιο και τα μαθήματα, να τρως λόγω άγχους, αλλά να προσπαθείς να μασήσεις ένα κομμάτι ψωμί χωρίς να θέλεις να πετάξεις κάτι από θυμό. Αυτό που με πυροδοτεί είναι ο ήχος της μάσησης. Ο ήχος του σάλιου στο στόμα όταν κάποιος μασάει κάνει το αίμα μου να βράζει.

Πώς ήξερα ότι είχα Μισοφωνία;

Το συνειδητοποίησα στο δεύτερο έτος της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, όταν ήμουν κλεισμένος στο σπίτι με την οικογένειά μου, και το άγχος μου εκτοξεύθηκε. Στο παρελθόν, θύμωνα όταν άκουγα ανθρώπους να μασάνε, αλλά πάντα το αντιμετώπιζα ως ένα απλό παράπονο. Κατά τη διάρκεια της καραντίνας, όμως, δεν άντεχα να κάθομαι στο τραπέζι για δείπνο και να ακούω την οικογένειά μου να μασάει το φαγητό της. Ήταν μία Κυριακή που συνειδητοποίησα ό,τι το «απλό παράπονο» μπορεί να είναι κάτι περισσότερο.

Είχα άγχος για τις επερχόμενες εξετάσεις εκείνη την εβδομάδα και αναγκάστηκα να φάω μεσημεριανό γεύμα με την οικογένειά μου. Δεν είμαι σίγουρος τι έκανε κλικ, αλλά αισθανόμουν σαν να πνιγόμουν – μόνο που δεν ήμουν μέσα σε νερό. Συνειδητοποίησα ό,τι η ένταση της έλλειψης άνεσης σε συνδυασμό με το άγχος πυροδότησε μία κρίση άγχους – την πρώτη που βίωσα. Αυτό όμως συνέβη και την επόμενη εβδομάδα. Και την επόμενη. Και τελικά στο σχολείο. Και κάθε φορά, ήταν ο ήχος του μασήματος που με έκανε να λυγίσω. Έψαξα στο Google για να ανακαλύψω γιατί νιώθω τόσο θυμό όταν ακούω ανθρώπους να μασάνε.