Ο Χ. είναι ένας 26χρονος άνδρας που αποφάσισε να ζητήσει επαγγελματική βοήθεια λόγω των αυξανόμενων μικτών συμπτωμάτων κατάθλιψης, άγχους, εμμονών, και Μισοφωνίας που βιώνει. Τα συμπτώματα που αντιμετωπίζει είναι: πυροδοτείται από συγκεκριμένους ήχους, έχει έλλειψη ενθουσιασμού για τα πράγματα που του άρεσαν παλαιότερα, δεν μπορεί να συμμετέχει σε δραστηριότητες με πολύ κόσμο, όπως οικογενειακά δείπνα, εστιάζει σε εσωτερικούς ήχους, είναι απαισιόδοξος, έχει κοινωνικό άγχος και υπερβολική εφίδρωση σε κοινωνικές εκδηλώσεις. Ο Χ. είναι απόφοιτος πανεπιστημίου, εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος τα τελευταία δύο χρόνια, και ζει με την οικογένειά του.

Ο Χ. μεγάλωσε σε ένα χαοτικό περιβάλλον, και ήταν μάρτυρας σωματικής και συναισθηματικής κακοποίησης, ενώ υπήρξε θύμα αυτών των κακοποιήσεων όταν ήταν παιδί. Μετά από μία δύσκολη παιδική ηλικία, άρχισε να περνάει δύσκολες στιγμές σε κοινωνικές καταστάσεις, και άρχισε να χάνει την αυτοπεποίθησή του. Ο Χ. ανέφερε ό,τι ένιωθε μοναξιά στην εφηβεία του εξαιτίας του τρόπου με τον οποίο τον ταπείνωνε και τον απέκλειε η οικογένειά του.

Ο Χ. περιέγραψε τη μητέρα του ως ένα άτομο που έχει εξαιρετικά καταθλιπτική διάθεση και που παραπονιέται πολύ. Ανέφερε επίσης ό,τι ο πατέρας του διαγνώστηκε με παρανοϊκή διαταραχή και ακολουθεί μία θεραπεία λόγω της διαταραχής του. Ο Χ. δεν είναι το μόνο παιδί της οικογένειας που ταλαιπωρείται από το τοξικό περιβάλλον της οικογένειας. Η ατμόσφαιρα όμως έγινε πιο ανυπόφορη όταν οι αδελφές του έφυγαν από το σπίτι λόγω πανεπιστημιακών σπουδών και γάμου.

Τα συμπτώματα Μισοφωνίας του Χ. γίνονται χειρότερα το βράδυ, κάθε φορά που πρέπει να δειπνήσει με τον πατέρα του. Οι ήχοι μάσησης που παράγει ο πατέρας του τον πυροδοτούν και η λύση του είναι να κλειστεί στο δωμάτιό του για να απομονωθεί από τους εριστικούς ήχους. Ο Χ. αισθάνεται ένταση και του δημιουργούνται εμμονικές σκέψεις κάθε φορά που αντιμετωπίζει έναν εριστικό ήχο, γεγονός που του προκαλεί προβλήματα στον ύπνο και δυσκολεύεται να χαλαρώσει μετά. Συνήθως, η ένταση που προκαλείται από τους εριστικούς ήχους τον ακολουθεί και την επόμενη ημέρα. Ο Χ. δυσκολεύεται επίσης να ανεχτεί τους ήχους που παράγουν οι συνάδελφοί του, όπως η πληκτρολόγηση, το κλικ του ποντικιού, και οι ήχοι φαγητού την ώρα του γεύματος. Συνήθως, αποχωρεί πολύ γρήγορα από την τραπεζαρία του γραφείου εξαιτίας των συμπτωμάτων που του προκαλεί η Μισοφωνία. Ο Χ. δεν τρώει καλά από τότε που επιδεινώθηκαν αυτά τα συμπτώματα, γεγονός που οδηγεί σε άλλα προβλήματα υγείας, όπως ζάλη, ναυτία, και αδυναμία. Ανέφερε επίσης ό,τι η Μισοφωνία τον έκανε να χάσει τον αυτοσεβασμό του στην πρώτη κλινική συνέντευξη. Έλαβε αντικαταθλιπτική αγωγή η οποία διήρκεσε περίπου τρία χρόνια, αλλά δεν μπόρεσε να επωφεληθεί αρκετά από αυτή τη θεραπεία λόγω έλλειψης κοινωνικής υποστήριξης και ακανόνιστης χρήσης φαρμάκων.

Ο Χ. άρχισε να κάνει ψυχοθεραπεία σε ηλικία 26 ετών και λέει ό,τι η CBT ήταν βοηθητική, ιδίως όταν πρόκειται για την εκπαίδευση του μυαλού του να διαχειριστεί τους εριστικούς ήχους και αντιλήφθηκε τις γνωστικές του διαφορές. Έμαθε επίσης να ελέγχει το σώμα του, καθώς συνειδητοποίησε τη σχέση μεταξύ του κοινωνικού του άγχους και των υποκείμενων αρνητικών του αυτοπεποιθήσεων. Ξεπέρασε τη δυσφορία του για τους εριστικούς ήχους με ασκήσεις αναπνοής για να ελέγξει το άγχος του, ενώ βίωνε τα συμπτώματα Μισοφωνίας που προκαλούσαν το άγχος. Επιπλέον, περιγράφει τις μεθόδους της CBT και της γνωστικής εκπαίδευσης ως αρκετά ωφέλιμες για την καταπράυνση των συναισθημάτων που βιώνει, όπως η αδυναμία και ο θυμός.