Apurva adında bir öğrenciyim ve sadece tesadüfen misofoni ile başa çıkan biriyim. Zor, lise öğrencisi olmak, üniversite başvuruları ve ödevlerle stres altında olmak, stres yemek yemek, ama bir parça ekmek çiğnemek istediğimde bir şey fırlatma isteğiyle baş etmek. Beni tetikleyen şey çiğnemenin sesi. Birinin ağzındaki tükürüğün slish-sloshing sesi, kanımın kaynamasına yeterli.

Misofoniye sahip olduğumu nasıl bildim?
Bunu lise ikinci sınıfta ailemle evde sıkışıp kaldığım zaman fark ettim ve anksiyete seviyelerim yükseldi. Evet, geçmişte insanların çiğnerken sinirlenirdim, ama her zaman bunu basit bir tatsızlık olarak görüp geçiştirirdim. Ancak karantina döneminde ailem yemeklerini yedikçe masada oturamayacak kadar dayanamıyordum. Bir Pazar günü, “basit” bir tatsızlığın daha fazlası olabileceğini fark ettim.
O hafta gelen sınavlar hakkında stresliydim ve ailemle öğle yemeğinde oturmaya zorlandım. Tam olarak neyin tıkladığını pek bilmiyorum, ama kendimi boğuluyormuş gibi hissetmeye başladım – sadece suyun içinde değildim. Rahat hissetmememin yoğunluğunun stresle birleştiği anksiyete krizi yaşadığımı fark ettim – ilkini yaşadım. Bunun bir sonraki hafta tekrarlandığını ve sonraki haftada da olduğunu fark ettim. Ve sonunda okulda da oldu. Ve her seferinde çiğneme sesi beni kırdı. Google’a gittim ve insanların çiğnerken neden yoğun bir öfke hissettiğimi araştırdım.