Carla vinnur í stjórnsýslunni hjá sveitarfélaginu þar sem hún ber ábyrgð á húsnæðisstuðningi fyrir tekjulágt fólk.
Nýlegt verðbólguskot hefur næstum tvöfaldað fjölda skjólstæðinga hennar. Sem mótvægi við vinnuna æfir hún sig á fiðlu tvisvar sinnum í viku á kvöldin. Þar getur hún slakað á og losað sig við vinnustreituna. Nýlega las hún grein um hljóðóþol. Hún var hissa þegar hún áttaði sig á því að það sem hún upplifði sem ofurnæmni hefur nafn og taugalífeðlisfræðilegar skýringar. Nú skilur hún betur ofnæmi sitt gagnvart tilteknum hljóðum. Hún hatar öndunarhljóð. Kannski ekki öll en öndunarhljóðin í samstarfsfélaga hennar við næsta borð í vinnurýminu sem jafnframt er yfirmaður hennar. Í hvert sinn sem hann dregur inn andann og blæs aftur út fær hún gæsahúð. Þegar hún hugsar um að samstarfsfélagi hennar gerir þetta um 7,000 sinnum á hverjum vinnudegi getið þið rétt ímyndað ykkur hversu kvíðavaldandi það er. Carla hatar líka matarhljóð. Hún verður taugaóstyrk þegar hún neyðist til að hlusta á vinnufélagana tyggja og kyngja. Þannig að með því einu að borða flögur eða epli getur yfirmaður hennar gert hana algjörlega vitlausa.